एकरूप

हास्यातून सखे तुझ्या ग उमलतात बघ कशी फुले
स्पर्शातून सखे तुझ्या ग पसरतात सुवास फुले

विलोभनीय हे हास्य तुझे लावतसे का मला पिसे
बघत रहावे रात्रंदिन तव सुंदर ह्या मुखड्यास असे    

दिवसाही जवळीक तुझी पसरवते चांदणे इथे 
चांदण्यातुनी धुंद होतसे वातावरणही रम्य इथे 

करात घेउन तुझा कर सखे गाईन प्रीतीची गाणी
भटकत मन मोकळे करूया आपण दोघे राजा राणी  

जाऊ विसरुन जगास सगळ्या राहू केवळ मी अन तू
जगास दिसू दे प्रेम आपले जिथे तिथे मी अन तू  

जाऊ डुंबुन प्रेमसागरी देहभान विसरून सखे
होऊ गुंतुन एकरूपही तनामनाने ये ग सखे ..
.
["माजलगाव परिसर"- दिवाळी अंक २०१७]